Choć styl japandi to stosunkowo nowe pojęcie, to udało mu się już wypracować pewien status wśród możliwości wyborów aranżacyjnych wnętrz. Nazwa nawiązuje do połączenia stylu japońskiego ze skandynawskim.
Co to za styl Japandi?
Styl japandi to raj dla minimalistów. Charakteryzuje go ascetyzm, co w tym wypadku oznacza redukowanie dodatków i głównych elementów wystroju do niezbędnego minimum. Hołduje pięknu i potędze natury oraz zapewnia spokój i harmonię. Japandi zyskał na popularności dzięki skromności i prostocie, co w obecnym świecie architektonicznym, często obfitującym we wszechobecny przepych stanowi ogromny wyjątek. W japandi surowość po stronie japońskiej temperuje nieco przytulność i ciepło ze strony skandynawskiej.
Sama nazwa „Japandi” jest połączeniem słów „Japoński” z „Scandi„. Mariaż japońskich i skandynawskich stylów aranżacji wnętrz ma sens ze względu na ich podobne poczucie minimalizmu, miłość do natury i jakość wykonania. – taką definicję można znaleźć w innym artykule o tym co to jest Japandi we wnętrzu.
Co to jest Japandi we wnętrzu?
Styl będący połączeniem stylu z Azji oraz Północnej Europy wbrew pozorom łączy sporo cech. Po pierwsze, zamiłowanie do minimalizmu. Minimalizm odnosi się tutaj tak do chociażby mebli i dodatków, jak i kolorów wszystkich elementów znajdujących się w pomieszczeniu (popularne są takie kolory jak waniliowy, brudny róż, szarość czy kremowy).
W japandi z powodzeniem można zastosować także zjawisko polegające na łączeniu mnogości świec, czyli skandynawskiego hygge oraz wabi-sabi, czyli japońskie ręcznie tworzone przedmioty. Jak zatem wypracować konsensus, niemal niewidoczną granicę pomiędzy tymi dwoma stylami architektonicznymi? Po pierwsze, zadbać o harmonię i porządek. Należy wyposażyć się w miejsca do przechowywania przedmiotów.
Warto także na bieżąco pozbywać się rzeczy, których się dłużej nie potrzebuje. Pozwoli to zaoszczędzić miejsce na takie, które mają szczególne znaczenie sentymentalne czy praktyczne. Utrzymywanie porządku pozwala odnieść wrażenie, że posiadane wnętrze jest większe, niż w rzeczywistości. Po drugie, surowe drewno. Oba style hołdują temu materiałowi, który można przemycić do mieszkania na przykład za pomocą mebli. Najlepiej, gdy są one stworzone z jak najmniejszą ingerencją w ich powierzchnię.
Po trzecie, tekstury do kwadratu. Dobrą koncepcją jest na przykład łączenie szorstkości drewna z miękkością pluszu i wełny na poduszkach bądź dywanach. Po czwarte, przesuwane drzwi. Ten element wystroju wywodzi się wprost z Japonii. Fakt, że przesuwne drzwi nie posiadają klamek dodatkowo oddaje hołd minimalizmowi, z którego, jak zostało wcześniej wspomniane, wywodzą się oba style składające się razem na japandi.
Po piąte, umiarkowane dekoracje. Ostatnią kwestią, jaką należy poruszyć jest zachowawczość w dobieraniu dekoracji do wnętrz. Zamiast krzyczących dodatków wystarczy dobierać takie elementy jak: wiklinowy fotel, miedziane wazony lub dekoracyjny parawan.
Co to jest styl skandynawski?
Ze stylem skandynawskim nieodzownie kojarzą się dwa słowa. Chłód i dzikość. Inspirują one wiele osób, które decydują się na urządzenie wnętrz w stylu z Północnej Europy. Czym jednak charakteryzuje się ta technika urządzania mieszkania? Po pierwsze, spajanie się z naturą poprzez stosowanie naturalnych komponentów, takich jak drewno.
Po drugie, jasna, przejrzysta kolorystyka. W szczególności mowa tutaj o odcieniach szarych, kremowych, jogurtowych i białych. Po trzecie, wyraziste wzory i faktury. We wnętrzach skandynawskich wprost królują geometryczne formy połączone z jaskrawymi, nawet krzyczącymi barwami.
Doskonały kontrast dla subtelności pozostałych elementów. Po czwarte, ergonomia w formach. Meble oraz dodatki powinny być nie tylko estetyczne, ale i praktyczne. Po piąte, tkaniny. Idealna będzie juta, bawełna czy len o grubym splocie.
Co to jest styl japoński?
Styl japoński to maksymalny minimalizm. Podstawą ich aranżacji jest buddyjska filozofia zen, której głównymi dogmatami jest zamiłowanie do piękna natury oraz harmonia. Japończycy dzięki niej opanowali urządzanie wnętrz dwoich domów do niemalże perfekcji. Jak więc urządzić dom w stylu, jakiemu hołdują mieszkańcy Kraju Kwitnącej Wiśni? Po pierwsze, zaopatrzyć się w przesuwne drzwi fusuma.
Tradycyjnie, wykonane były one z przepuszczającego światło papieru, jednakże obecnie często papier zastępuje się szklanymi papierami. Po drugie, kolorystyka, która najczęściej jest neutralna, a wyraźniejsze odcienie stanowią jedynie przełamanie. Po trzecie, minimalizm w sprzętach. Japończycy nie mają wielu sprzętów AGD w domu. Wysokość mebli natomiast nie należy do zbyt dużych.
Jakie kolory pasują do stylu skandynawskiego i japońskiego?
Jak zostało wspomniane, wnętrza skandynawskie to głównie kolory oscylujące w szarościach, kremach, brudnych różach i mlecznych bielach. Paleta dla tych wnętrz powinna być jednak w celu przełamania wzbogacona w barwy ziemi, pastele, a nawet zielenie, niebieskości i fiolety. Wymienić wśród nich można: ciemny grafit, czerń, ciemny i czekoladowy brąz, miętowy, jasny błękit, granatowy, cukierkowy róż, butelkowa zieleń, ametystowy czy śliwkowy. Jeśli zaś chodzi o styl japoński, to królują w nich barwy neutralne kojarzące się bez wątpienia z wymaganym w tym stylu minimalizmem filozofii zen i prostotą.
Wymienić tutaj można wszelkie odcienie brązu czy kremów. Często spokojne odcienie kontrastuje się z intensywnymi czerwieniami (odcień rubinowy, granat wiśnowy), amarantem, kolorem pomarańczowym czy intensywnie żółtym.
Jakie kwiaty do stylu skandynawskiego i japońskiego?
Jeśli chodzi o najczęstszy dobór kwiatów, to ludzie z Północy Europy wybierają drzewka oliwne, bluszcze czy pięknie pachnące storczyki. W przypadku Japończyków często wybierane są zaś podobnie storczyki oraz bambusy i monstery.
Reasumując, urządzanie domu w stylu japandi, japońskim czy skandynawskim nie musi nastręczać jakichkolwiek trudności. Każdy z przedstawionych stylów charakteryzuje prostota i minimalizm. Wystarczy pamiętać, aby zarówno dodatki, jak i główne elementy wystroju były ograniczone do minimum, używane barwy charakteryzowały się stonowaniem i neutralnością, a materiały, z których stworzone zostały meble i elementy dekoracyjne były możliwie jak najabardziej naturalne (surowe drewno dębu lub świerku, len, juta czy bawełna).
